Beleggingsfondsen

Wat zijn beleggingsfondsen?

Een beleggingsfonds is een verzamelpunt dat een aantal onafhankelijke beleggers, een groep van individuen of bedrijven in staat stelt samen te investeren. Door hun kapitaal te bundelen, kunnen beleggers kosten delen en profiteren van de voordelen van grotere investeringen, waaronder de mogelijkheid om over een reeks activa te diversifiëren en zo hun risico te spreiden. Er zijn veel mogelijke regelingen in de manier waarop een beleggingsfonds kan worden opgericht en geëxploiteerd, meestal afhankelijk van de behoeften van de beleggers in het fonds.

Het aantal beleggers in een fonds ligt niet vast. Beleggingsfondsen kunnen verschillende vormen aannemen, zoals een beleggingsmaatschappij met een raad van bestuur en beleggers als aandeelhouders of als een contractuele overeenkomst tussen de beleggers en de beheermaatschappij. De fondsen kunnen in eerste instantie voor onbepaalde tijd of voor een vaste periode worden opgericht. Ze kunnen traditionele financiële activa houden zoals aandelen en obligaties of beleggingen die zo exotisch zijn als vintage wijnen, schilderijen of auteursrechten. Ze kunnen inkomsten genereren voor investeerders of proberen de netto contante waarde van hun beleggingen te maximaliseren. Ze kunnen beschikbaar zijn voor verkoop aan een enkele belegger of zijn beperkt tot geavanceerde beleggers zoals financiële instellingen of zeer rijke families.

Beste beleggingsfondsen vergelijken

De Luxemburgse fondswetgeving dekt veel verschillende soorten fondsen, maar de belangrijkste categorie zijn ICBE-fondsen, die zijn opgezet volgens de strikte regels van de Europese Unie en die mogelijk alleen in bepaalde activaklassen beleggen. ICBE-fondsen kunnen worden verkregen door beleggers in elk Europees land waar ze gemachtigd zijn om te verkopen en in een aantal landen in andere regio’s of op andere continenten waar ze zijn geautoriseerd, zoals: Bijvoorbeeld bepaalde Aziatische landen. Bijna driekwart van alle Europese fondsen die aan beleggers in meer dan één land worden verkocht, woont in Luxemburg.

Andere soorten beleggingsfondsen vergelijken

1. FCP en SICAV

FCP en SICAV zijn twee van de belangrijkste soorten fondsen in Luxemburg. Beide soorten kunnen worden ingesteld als ICBE-fondsen. FCP staat voor de Franse term “Fonds Commun de Placement”, wat een gemeenschappelijk beleggingsfondsen betekent. Zoals het geval is met een wederzijds trustfonds in het Verenigd Koninkrijk, wordt een GBF in de vorm van een contract tussen de fondsbeheerder en de beleggers opgezet op een wijze vergelijkbaar met die van een partnerschap en is het geen afzonderlijke juridische entiteit. De rechtspersoon is eerder de beheermaatschappij die het fonds opzet. Beleggers en aandeelhouders hebben aandelen in een FCP.

De SICAV is Frans voor “Société d’Investissement à Capital Variable” of een beleggingsvennootschap met een open einde waarvan de eigendom de vorm van aandelen heeft. Voor SICAV is het fonds zelf een naamloze vennootschap en dus een rechtspersoon. Het kapitaal van het bedrijf is afhankelijk van de bedragen die door de beleggers worden betaald. Net als bij een GBF, worden aandelen in een SICAV gekocht en verkocht op basis van de waarde van de activa van het Fonds of de nettovermogenswaarde. Overeenkomstig met de toepasselijke wet- en regelgeving kan een SICAV zijn eigen beheermaatschappij aanwijzen of zichzelf beheren.

Vanuit technisch oogpunt is er in de praktijk weinig verschil of een fonds een FCP of een SICAV is. Er kunnen echter persoonlijke belastinggevolgen zijn en u moet dit zorgvuldig overwegen met uw financieel adviseur.

2. Accumulatie en distributie

Sommige beleggers willen regelmatig inkomsten ontvangen uit hun fondsbeleggingen. Anderen willen echter de waarde van hun initiële investering verhogen door de winst in de beleggingsfondsen te herinvesteren. Dientengevolge kunnen fondsen kiezen tussen distributie-eenheden die met regelmatige tussenpozen inkomsten uitbetalen (bijv. Ontvangen rente of ontvangen dividenden) en kapitalisatieaandelen die automatisch inkomsten uit de activa van het fonds herinvesteren in het fonds.

Een gedistribueerd beleggingsfonds kan de juiste keuze zijn als u regelmatig extra inkomsten uit uw beleggingen nodig hebt, terwijl de accumulatie-eenheden mogelijk beter zijn afgestemd op uw behoeften bij het beleggen voor een langetermijndoel zoals pensionering. De waarde van uitkeringsaandelen kan in de loop van de tijd toenemen, maar het is onwaarschijnlijk dat de toename overeenkomt met de snelle groei van een gelijkwaardige belegging in kapitalisatieaandelen, aangezien uitkeringen de activa van het fonds en daarmee de aandelenkoers verlagen.

De herinvestering van inkomen met accumulatie-eenheden is meestal gratis en vindt automatisch plaats. Als u daarentegen de opbrengst eerst hebt gecrediteerd of betaald, net als bij de distributeurs, en dat bedrag vervolgens opnieuw in aandelen van het Fonds hebt geïnvesteerd, kunt u een verkoopprijs van enkele procenten betalen. Afhankelijk van de wetgeving van het land waar u woont, kan de fiscale behandeling van uitkeringsaandelen en -accumulatie variëren en moet u dit zorgvuldig overwegen met uw financieel adviseur.

3. Fund of Funds

Veel Luxemburgse beleggingsfondsen zijn zogenaamde ‘paraplufondsen’, die bestaan ​​uit verschillende compartimenten die, hoewel ze fungeren als afzonderlijke beleggingsfondsen, één juridische entiteit vormen. Dit kan fondsen creëren met verschillende strategieën of voor verschillende soorten beleggers binnen dezelfde juridische structuur, wat de kosten van de fondsen kan verminderen. Over het algemeen zijn de kosten voor het overzetten van activa van het ene fonds naar het andere voor beleggers laag als beide fondsen tot hetzelfde ‘paraplufonds’ behoren. Afhankelijk van de regels in het land waar u woont, kan het verplaatsen van activa echter ook fiscale gevolgen hebben.

Hoe wordt een fondsprijs bepaald?

De prijs van een aandeel (FCP) of aandeel (SICAV) in een open-ended beleggingsfonds wordt bepaald door de waarde van zijn activa en wordt gemeten als zijn intrinsieke waarde (NAV). De NIW wordt berekend als de marktwaarde van het fondsvermogen minus eventuele verplichtingen zoals kosten of andere verplichtingen. Dit aantal wordt vervolgens gedeeld door het aantal aandelen van het fonds dat aan beleggers is uitgegeven. Als een fonds bijvoorbeeld activa heeft van € 100 miljoen en verplichtingen van € 5 miljoen, heeft het een nettovermogen van € 95 miljoen. Als 10 miljoen beleggerseenheden worden aangehouden, bedraagt ​​de intrinsieke waarde per eenheid EUR 9,5. Dit is de prijs waartegen aandelen of aandelen in het Fonds kunnen worden gekocht of afgelost, minus (voor verkoop) of plus (voor aankopen) vergoedingen en commissies

Kosten en vergoedingen bij beleggingsfondsen

Beleggers worden geconfronteerd met verschillende vergoedingen en kosten voor het kopen en verkopen van aandelen in het fonds en het beleggingsfonds zelf is onderworpen aan diverse vergoedingen die worden betaald uit de activa van het fonds. Beleggen in fondsen vereist vaak verkoopkosten, die kunnen oplopen tot maximaal 5% van de waarde van de oorspronkelijke investering. Deze aanvulling wordt niet behouden door de beheerder van het fonds, maar dient deze eerder ter dekking van de kosten van distributiediensten, bijvoorbeeld commissies betaald aan distributeurs zoals banken of andere financiële adviseurs. Sommige fondsen berekenen ook inhoudingen wanneer fondseenheden worden verkocht of afgelost, vooral als de eenheden voor een zeer korte periode worden aangehouden.

De bedrijfskosten van het beleggingsfonds worden meestal gemeten als de “Total Expense Ratio” of afgekort als TER. Dit omvat de vergoeding betaald aan de Beheerder van het Fonds met het oog op de beslissing over en het beheer van de beleggingen van het Fonds en alle andere kosten in verband met de werking van het Fonds. Deze omvatten de bewaring van activa door de Bewaarder van het Fonds, de berekening van de Netto-inventariswaarde, juridische kosten, audit- en marketingkosten.

Een belangrijk onderdeel van de kostenstructuur van het investeringsfonds zal de vergoeding zijn die de fondsbeheerder in rekening brengt, afhankelijk van de complexiteit van de beleggingsstrategie van het fonds. Dit betekent dat de TER van actief beheerde fondsen voor zeer gespecialiseerde of exotische fondsen tot 2% of zelfs meer kan bedragen. Daarentegen is de TER van een passief fonds dat gericht is op het repliceren van een bepaalde index meestal minder dan 1%.

Informatie over beleggingsfondsen

U kunt informatie krijgen over een beleggingsfonds uit verschillende bronnen. De drie belangrijkste zijn het prospectus van het fonds, het jaar- of halfjaarverslag van het fonds en het marketingmateriaal van het fonds (inclusief de website van de fondsbeheerder). Al deze bronnen zijn bedoeld om beleggers informatie te geven over de kenmerken van het Fonds, hoewel ze allemaal gericht zijn op verschillende aspecten en verschillende manieren bieden om de informatie te verstrekken. Het is belangrijk om zoveel mogelijk informatie te lezen en dit te bespreken met uw financieel adviseur voordat u uw beleggingsbeslissing neemt.

Het prospectus van het fonds is het belangrijkste document van het investeringsfonds. Het biedt uitgebreide informatie over de basismechanismen van het fonds en een grondige beoordeling van de risico’s. Hoewel het prospectus van het fonds een belangrijk document is, kan het ook een beangstigend zijn. De hoeveelheid informatie kan vaak overweldigend zijn en u hebt de hulp van een financieel adviseur nodig. Tot juni 2011 had icbe ook een “vereenvoudigd prospectus” met daarin een samenvatting van de belangrijkste prospectus, die was niet zo gebruiksvriendelijk als oorspronkelijk de bedoeling was. Voor het vervangen van de UCITS IV-richtlijn vereist dat fondsbeheerders om een ​​document met essentiële beleggersinformatie te maken (meestal voor de korte, KIID ‘ook wel KII’ of ‘KID’ betekent). Deze bestaat uit een korte maar uitgebreid overzicht van de belangrijkste kenmerken van het fonds, dat in eenvoudige taal geschreven is en bereidt in een standaardformaat. In de meeste gevallen bevat het twee A4-pagina’s. Er is echter een structuurpagina-variant voor gestructureerde fondsen.

Document met essentiële beleggersinformatie

Het document met essentiële beleggersinformatie is een kort document om het fonds te beschrijven, zodat beleggers het gemakkelijk en begrijpelijk vinden. Het doel is om het inzicht van particuliere klanten voor het functioneren van de fondsen en de bijbehorende risico’s te verbeteren. De fondsbeheerders moeten een EBI opstellen voor elk door hen verhandeld ICBE-fonds en in voorkomend geval, een afzonderlijk document opstellen voor elke aandelenklasse van een bepaald fonds.

De EBI moet zelfvoorzienend zijn. De belegger hoeft het prospectus niet te lezen om voldoende informatie te verzamelen om te beslissen of het fonds een passende belegging is voor zijn behoeften en beleggingsprofiel. De UCITS IV-richtlijn vereist dat deze ten minste de naam van het Fonds bevat, een korte beschrijving van de beleggingsdoelstellingen en -beleidslijnen van het Fonds, een beschrijving van in het verleden behaalde resultaten of prestatiescenario’s, details van de kosten en risico / opbrengst van het Fonds berekend door een maatregel die bekend staat als de synthetische risico- en opbrengstindicator (SRRI) in het profiel. Het moet worden geschreven in duidelijke taal en vooraf gedefinieerde vorm, inhoud en lengte, zodat beleggers gemakkelijker het ene fonds kunnen vergelijken met het andere.

Aanzienlijke wijzigingen in het Fonds, zoals het risico- / opbrengstprofiel of het personeel ervan, vereisen een wijziging in de KIID (evenals een kennisgeving van toezichthouders in alle EU-landen waar het Fonds wordt verhandeld). Bovendien moet het document aan het eind van elk jaar worden bijgewerkt en de nieuwe versie binnen 35 werkdagen na het einde van het jaar worden gepubliceerd. Voor fondsen die vóór 1 juli 2011 zijn ingevoerd, is een “grandfathering” -clausule van toepassing, waarna ze voor de eerste keer tot 12 maanden beschikbaar zijn voor de publicatie van een EBI. Op alle fondsen die vanaf die datum zijn geïntroduceerd, moet het document echter onmiddellijk beschikbaar zijn. De EBI moet worden gepubliceerd in een of meer van de officiële talen van een lidstaat waar het fonds in de handel wordt gebracht of in een andere taal die door de financieel regelgever in een bepaald land is goedgekeurd.

Het formaat en de inhoud van de EBI worden beheerd door de toezichthoudende autoriteit van het Fonds, in het geval van Luxemburgse fondsen, bijvoorbeeld door de CSSF. Voor de beleggingsfondsen sector is het document een middel om informatie in een gebruiksvriendelijkere vorm dan ooit tevoren te verstrekken, wat zou moeten bijdragen aan het vergroten van het beleggersvertrouwen in fondsbeheerders en hun producten. Veel EU-lidstaten kunnen enigszins afwijkende regels voor de KIID vaststellen voor binnen hun rechtsgebied gevestigde fondsen en beslissen hoe de informatie wordt gepresenteerd, maar de fondsen van sommige EU-lidstaten, zoals Luxemburg, zijn onderworpen aan de strikte regels van de ICBE Investment Funds.

De EBI

Het document staat onder de naam van het Fonds en elke parallelle structuur met meerdere compartimenten die een Compartiment kan zijn, indien van toepassing de aandelenklasse, de naam van de beheerder en een grotere groep van ondernemingen waartoe het kan behoren

Prospectus

Informatie binnen een prospectus kan worden onderverdeeld in vier hoofdcategorieën: beleggingsdoelstellingen en -strategieën, risico’s, prestaties en beleggersinformatie. Voordat u een prospectus van het fonds leest, moet u eerst de versiedatum opzoeken, omdat in de loop van de tijd wijzigingen in een prospectus kunnen worden aangebracht. Beleggers moeten ervoor zorgen dat ze de nieuwste versie hebben. Een prospectus is normaal gesproken te vinden op de website van het fondsbeheer of de fondspromotor, samen met eventuele updates van de fondsgegevens. In tegenstelling tot de EBI is er geen verplichting om het volledige prospectus en de financiële rekeningen van het Fonds te vertalen naar de officiële of andere talen van de landen waar het Fonds wordt verhandeld, als deze al beschikbaar zijn in een taal die in internationale financiële wereld gebruikelijk is (in Engels).

• Beleggingsdoelstelling en strategieën

Alle beleggingsfondsen zijn opgezet met een duidelijk gedefinieerde beleggingsdoelstelling of een duidelijk omschreven beleggingsbeleid. Het Prospectus legt uit welk beleggingsbeleid het Fonds nastreeft en welke activaklassen het zal gebruiken om zijn doelstellingen te bereiken.

• Risico

Beleggers moeten zich altijd bewust zijn van de aard van het risico dat een beleggingsfonds zal nemen om zijn doelstellingen te bereiken en moeten ook de verschillende soorten risico’s begrijpen. Het Prospectus verklaart de risico’s waaraan het Fonds is blootgesteld – zoals krediet-, liquiditeits-, rente-, valuta- en marktrisico’s. Naast het risicoprofiel van het fonds, kunt u ook informatie bekijken over het risicoprofiel van een gemiddelde belegger met betrekking tot dit type fonds. Deze informatie en de gegevens over het risico waaraan het Fonds is blootgesteld, bepalen of het Fonds een geschikte investeringsmogelijkheid voor u is.

• Prestatie

Een prospectus kan prestatie-informatie bevatten, inclusief een historisch overzicht van de prestaties van het beleggingsfonds over een bepaalde periode. Deze informatie helpt u ook om te zien of het fonds in het verleden zijn prestatiedoelstellingen heeft gehaald. In sommige gevallen worden grafieken gebruikt om de prestaties van het fonds te tonen en om een ​​duidelijke visuele analyse van de prijsvolatiliteit te geven. U kunt deze informatie ook gebruiken om de prestaties te vergelijken van fondsen met vergelijkbare doelen, maar met een ander fondsbeheer.

• Informatie voor investeerders / beleggers

Dit gedeelte van het Prospectus bevat informatie over de waardering van het Beleggingsfonds en details over de berekening van de Intrinsieke Waarde (NAV) waartegen u aandelen in het Fonds koopt of verkoopt. Hier leert u ook hoe u fondseenheden koopt en verkoopt en welke kosten hieraan verbonden zijn. Indien nodig bevat het prospectus ook informatie over een bindend minimuminvesteringsbedrag voor gekochte eenheden

Jaarverslag

Het jaarverslag van een beleggingsfonds informeert u over hoe goed de managers zich hebben ontwikkeld. Het is een belangrijk document dat de werking van het fonds over een langere periode en de totale financiële positie weergeeft. In de inleiding van de fondsbeheerder vindt u een overzicht van de algemene prestaties van het fonds en een bespreking van de markten en investeringen. Het jaarverslag helpt u beoordelen of het fonds zijn beleggingsbeleid correct heeft geïmplementeerd en of het blijft voldoen aan uw behoeften en uw beleggingsprofiel. In een jaarlijks of halfjaarverslag wordt het rendement van het Fonds, de door hem aangehouden activa en de gemaakte kosten weergegeven. Het jaarverslag bevat ook een verslag van de onafhankelijke auditor van het Fonds, die de juistheid van de boekhouding van het Fonds heeft geverifieerd en gecertificeerd.

Marketingdocumenten

Marketingdocumenten benadrukken de voordelen van beleggen in een bepaald fonds (de EBI is geen marketingmateriaal). Ze hebben een stijl en toon die op de lezer is gericht en verwijzen vaak naar de voordelen van het beleggingsfonds in verband met een specifiek lifestyle-gerelateerd onderwerp, zoals pensionering of het financieren van een opleiding. Het doel van marketingmateriaal is om nieuwe investeerders aan te trekken. Hoewel het papier mag schijnen en de afbeeldingen aantrekkelijk zijn, moet het ook belangrijke informatie over het Fonds bevatten die de beleggingsdoelstellingen en het beleggingsbeleid van het Fonds kan bevatten, evenals cijfers met betrekking tot de prestaties van het Fonds in het verleden. Marketingmateriaal moet altijd samen met het prospectus van het fonds worden gelezen.

Kopen en verkopen van fondseenheden

Het prospectus van het fonds legt uit hoe vaak fondseenheden kunnen worden gekocht (onderschreven) en verkocht (terugbetaald). De meeste ICBE-fondsen bieden dagelijkse inschrijvingen en terugkopen, hoewel sommige dit beperken tot eenmaal per week of twee keer per maand. Af en toe kunnen fondsen worden gesloten voor nieuwe inschrijvingen, dus beleggers kunnen geen eenheden kopen of deelnemingsrechten kunnen alleen worden verworven door bestaande beleggers in het fonds.

De aankoop- (inschrijvings-) kosten en de verkoopopbrengsten (opbrengsten van de inkoop) komen overeen met de waarde van uw aandeel in het fondsvermogen plus of minus eventuele vergoedingen en provisies. Deze informatie is ook opgenomen in het prospectus van het fonds.

De manier waarop fondseenheden kunnen worden gekocht en verkocht varieert van land tot land en kan verschillen afhankelijk van de distributiekanalen die door het management of de beleggingsmaatschappij worden gebruikt. Deze informatie is verkrijgbaar bij uw financieel adviseur of bij de fondsbeheermaatschappij. Het prospectus moet ook informatie bevatten over distributiekanalen, betalingsgemachtigden en andere agenten die deze informatie kunnen verstrekken.